Αυτοκράτειρα της Αυστρίας και βασίλισσα της Ουγγαρίας η Ελισάβετ έγινε ένας θρύλος που οι ιστορικοί ακόμα δεν έχουν καταφέρει να ξεκαθαρίσουν γιά το ποιός είναι ο μύθος και ποιά η πραγματικότητα ειδικά γιά την περίοδο 1889-1898.
Αυτή η περίοδος ξεκινάει με ένα τραγικό γεγονός που συγκλόνισε τα ανάκτορα της Βιέννης και ολόκληρο το λαό. Οι εφημερίδες της εποχής εκείνης έγραψαν τη μεγάλη ,φοβερή είδηση πως ο Ροδόλφος, διάδοχος του θρόνου και η ερωμένη του (φίλη έγραψαν κάποιοι) Μαρία Βετσέρα βρέθηκαν νεκροί στο κυνηγετικό περίπτερο του Μάγιερλιγκ. Και εδώ αρχίζει το μπέρδεμα. Επρόκειτο γιά δολοφονία από αναρχικούς όπως ισχυρίζονται κάποιοι ή για αυτοκτονία, όπως επιμένουν να λένε όσοι είχαν την πληροφορία ότι η Αυτοκράτειρα Ελισάβετ είχε στα χέρια της την τελευταία επιστολή του γιού της Ροδόλφου που εξηγούσε τους λόγους της αυτοκτονίας του αλλά και της θανάτωσης της αγαπημένης του Μαρίας απο τον ίδιο. Ενας διάδοχος αυτοκρατορίας σκοτώνεται μαζί με την ερωμένη του και ποτέ δεν βρίσκονται οι ένοχοι. Μετά το τραγικό εκείνο γεγονός η Ελισάβετ αποφασίζει να φύγει από τα ανάκτορα της Βιέννης και να κτίσει ένα "δικό της" ανάκτορο στην Κέρκυρα. Μερικά δημοσιεύματα,ακόμα και σε κινηματογραφικά σενάρια ισχυρίζονται ότι η κλονισμένη υγεία της απο τη φυματίωση την οδήγησε στην Κέρκυρα, όμως αυτό δεν μπορεί να είναι αλήθεια αφού το υγρό κλίμα της Κέρκυρας κάθε άλλο από ευεργετικό για την περίπτωση αυτή θά ήταν.Κτίζει λοιπόν το δικό της ανάκτορο και το αφιερώνει στον ομηρικό ήρωα Αχιλλέα που ενσαρκώνει τη δύναμη και την ομορφιά, αλλά που πεθαίνει κτυπημένος από βέλος στο μοναδικο τρωτό σημείο,την "Αχιλλειο πτέρνα". Αυτό είναι και το κοινο σημείο ανάμεσα στον Αχιλλέα καί το γιό της Ροδόλφο. Σαν τον Αχιλλέα και εκείνος ήταν αήτητος στα μάτια της μάνας του και τον κτύπησε η μοίρα με το βέλος της στη δική του "Αχίλλειο πτέρνα",στην καρδιά (Τραγικός έρωτας;).Μέχρι το 1960 στο ανάκτορο αυτό που λέγεται Αχίλλειο ο φύλλακας και ξεναγός, παρουσίαζε το γεγονός του θανάτου του Ροδόλφου και της ερωμένης του Μαρίας σαν αυτοκτονία και η αιτία ήταν όπως έλεγε, η αποκάλυψη από τη μάνα της Μαρίας ότι η αγαπημένη του ήταν στην πραγματικότητα ετεροθαλής αδελφή του. Γι'αυτό το λόγο και η Ελισάβετ εγκατέλειψε τα ανάκτορα της Βιένης και ήρθε στην Κέρκυρα γεμάτη πόνο και θλίψη,χωρίς τον αυτοκράτορα άνδρα της που ήταν η αιτία να χάσει το μονάκριβο γιό της τόσο νέο.Από τότε η ζωή της και μέχρι τη δολοφονία της το 1898 στη Γενεύη πέρασε με τη μελαγχολία, τον πόνο και τις πικρές αναμνήσεις της.
