Σύμφωνα με τον Ρόμπερτ Λόζι, αναπληρωτή καθηγητή Ανθρωπολογίας στο Πανεπιστήμιο της Αλμπέρτα και μελετητή της ταφής, «η πράξη αυτή δείχνει ότι οι άνθρωποι της εποχής εκείνης γνώριζαν ότι είχε ψυχή γι΄ αυτό και ακολούθησαν ταφικά έθιμα τέτοια, που θα την διασφάλιζαν».
Ένας λύκος, που ήταν επίσης τελετουργικά θαμμένος εκεί κοντά, ίσως σήμαινε την προστασία των ανθρώπων στην μετά θάνατον ζωή.
Ως κτέρισμα είχε τοποθετηθεί δίπλα στον σκύλο ένα μακρύ κουτάλι, κατασκευασμένο από κέρατο ελαφιού. Το σώμα του ήταν προσεκτικά τοποθετημένο από την δεξιά πλευρά σε έναν τάφο, σε άλλα επίπεδα του οποίου βρέθηκαν τα κατάλοιπα σκελετών πέντε ανθρώπων.
