Ο Πινγκ Χαν διοικούσε παράλληλα πέντε διαφορετικές μικρές εταιρείες που είχε ιδρύσει μόνος του. Μία εταιρία μονώσεων, ένα ταξιδιωτικό πρακτορέίο, ένα πρακτορείο μετανάστευσης, μια μεταφραστική υπηρεσία, ενώ ασχολούταν και με ενοικιάσεις ακινήτων.
Για την έκτη του δουλειά όμως, όλα αυτά ήταν πρόβλημα. Ο Χαν εργαζόταν και ως υπάλληλος γραφείου στην εταιρεία "RailCorp", η οποία όταν ανακάλυψε την πλούσια εργασιακή δραστηριότητά του, δε δίστασε να τον απολύσει έπειτα από 14 χρόνια που εργαζόταν εκεί.
Η αιτιολογία; Ότι δεν είχε ενημερώσει την εταιρεία για την παράλληλη απασχόλησή του και πως αξιοποιούσε τα μέσα που του παρείχε η δουλειά προς εξυπηρέτηση προσωπικών του υποθέσεων.
Ο Χαν εξήγησε πως είχε προσπαθήσει να δηλώσει τις υπόλοιπες δουλειές του, ωστόσο το 2007 άλλαξε ο κανονισμός της εταιρείας και δεν αντιλήφθηκε πως εξακολουθούσε να ισχύει αυτή η υποχρέωση.
Στο δικαστήριο που κρίθηκε η προσφυγή του Χαν κόντρα στην απόλυση, η "RailCorp" υποστήριξε πως ναι μεν ο Χαν δεν ήταν παντελώς αδιάφορος ως προς τις εργατικές του υποχρεώσεις, ωστόσο ασχολούνταν περισσότερο με προσωπικά του ζητήματα, παρά με δραστηριότητες σχετικές με την εργασία του.
Ο απολυθείς, από την άλλη, στάθηκε στο γεγονός πως η απώλεια της δουλειάς του θα φέρει σε πολύ δύσκολη θέση την οικογένειά του, καθώς δεν είναι ο μόνος που έχει κάποιο εισόδημα.
Ο δικαστής, λαμβάνοντας υπόψη τις καταθέσεις, έκρινε "λογική" την κρίση της εταιρείας και απέρριψε την προσφυγή του Χαν, πετώντας τον έτσι και με το νόμο στο δρόμο.
